Terytorium Starożytnego Bliskiego Wschodu obejmuje obszary
wzdłuż Morza Śródziemnego aż do Morza Czarnego wraz z Syrią i Palestyną, tereny
nad Zatoką Perską: Mezopotamię północną (Asyrię) i południową (Babilonię) oraz
ziemie aż do Kaukazu i Indusu.
Pierwszą znaną cywilizację Starożytnego Bliskiego Wschodu,
będącą równocześnie najstarszą cywilizacją świata, stworzyli Sumerowie na
terenie Mezopotamii. W kolejnych wiekach nastąpił rozwój pierwszych państw
terytorialnych Imperium Akadyjskiego. W 2 tysiącleciu przed Chrystusem powstały
kolejne semickie państwa: Babilonia i Asyria, które przetrwały w swojej
historii okres stary, średni i nowy. Ok. połowy 2 tysiąclecia rozwinęły się
państwa indoeuropejskich Hetytów i Hurytów.
Kres Starożytnego Bliskiego Wschodu
w pierwszym tysiącleciu przed Chrystusem wyznaczały kolejno: upadek Asyrii pod
wpływem Babilonii i Medii, upadek Medii i Babilonii pod wpływem Persji oraz
podbój Persji przez Aleksandra Wielkiego.
